zaterdag 15 november 2014

Zaterdagmiddag

 
Het is stil, zo stil dat je oren bijna pijn doen. Ik geloof het haast niet, het is zaterdagmiddag half vijf. Ik loop over straat, niemand komt me tegemoet, niemand haalt me in. Heel in de verte hoor ik een auto en opeens hoor ik een kinderstemmetje.
Surrealistisch. Midden in het land, midden in het dorp, midden op de dag. Hoe kan het zo stil zijn?

Ik sla de hoek om, opeens is de stilte voorbij. Zaterdagmiddag zoals ik me van vroeger herinner. Drukdruk, mensen heen en weer en weer terug. Tegen mijn gewoonte in ga ik deze middag om deze tijd bij een grote landelijke supermarkt enkele boodschappen doen, en voor ik het weet loop ik midden in de drukte. Overal waar ik kijk zie ik mensen, en ik zie karretjes. Hele volle karretjes, zoveel eten, overal om me heen. Mensen die steeds voor mijn neus staan als ik eindelijk vind wat ik zoek. Zoveel keuze, ik moet even nadenken wat ik wil hebben.

http://www.myfoodmatch.nl/wp-content/themes/Link/timthumb.php?src=http://www.myfoodmatch.nl/wp-content/uploads/Broodsoorten.jpg&w=550&h=200&zc=1
Ik zoek een gewoon bruin brood maar zie heel veel variaties en niets is gewoon. Wat lijkt het meest op een gewoon bruin brood? Kennelijk is het niet de bedoeling dat ik nadenk over wat ik moet hebben, mensen om me heen reageren verbaasd. Daarna een zoektocht naar kaas. Weer zoveel keus, ik voel me een alien, en weet het opeens zeker. De AH is niet voor hooggevoeligen!!!

De weg terug is niet meer stil, er rijden nu volop auto's en het is donker geworden. Op het zebrapad word ik volgens niet-zo'n-goede gewoonte weer bijna van mijn sokken af gereden, terwijl ik net op het eerste stuk tot mijn verbazing voorrang kreeg. Ik weet dat ik voorrang heb, maar moet ik dat nou nemen of kan ik beter wachten tot ik het krijg.
Thuiskomen op zaterdagmiddag wanneer het al donker is en je niets meer hoeft is heel lekker...

Geen opmerkingen:

Een reactie posten