zondag 10 januari 2016

Break a leg

Als zowel dochter als moeder van een acteur, ben ik wel bekend met de uitdrukking Break a Leg. Je wenst iemand daarmee succes in de toneelwereld. Het is dus eigenlijk wel leuk: Break a Leg.

Begin december ging mijn lief als deel van zijn inburgering schaatsen. Leuk idee... Ik zei nog: : "Doe voorzichtig want je gaat over een paar dagen op reis." Lief kijkt me aan en knikt van "Jaja".
Nou, om een lang verhaal kort te houden: Na de les komt hij thuis, met de fiets, achterom via de poort. Ik zie hem moeilijk kijken. Dan kijk ik beter, nee hè, hij loopt ongelukkig. Wanneer hij binnen is hoor ik het hele verhaal. Nog voor hij daadwerkelijk had geschaatst ging hij al onderuit, en zoals we eigenlijk allemaal wel doen - om je gezicht te redden- hij maakt er een beetje een grapje van en wil zich niet laten kennen. Dus wat doet hij: Hij gaat na de val nog even lekker een schaatspoging wagen. Doordat hij na de val nog schaatste en af en toe voorzichtig liep werd ik misleid. Op een gebroken enkel kun je immers niet staan, zal wel flink verstuikt zijn. Kan lang duren en pijnlijk zijn.

Dat was op woensdag en op maandag ging hij voor twee weken naar Afrika, op familiebezoek. Een lekker druk schema, want er is altijd heel veel te regelen als je 'even' thuis bent. Met zere voet en heel veel bagage ging hij het vliegtuig in. De reis leek niet tegen te vallen, qua voet. Op vakantie heeft hij het werkschema moeten aanpassen en regelmatig een dag rust ingelast. Nog op bezoek bij een locale genezer.
"Ik voelde kratsjj en het deed erg veel pijn."
Hmmm, daar werd ik niet blij van...
Maar goed, uiteindelijk de terugreis ook weer gered en weer thuis.
Hele dagen lag mijn lief in bed. Hij was natuurlijk ook erg druk geweest met de familie en andere zaken. Voor veel mensen spullen meegenomen, heen en terug. Veel regelen.
Ik vond wel dat hij erg veel pijnstillers nam. Ik ben niet zo van de medicijnen en hij eigenlijk ook niet. Maar ja, een gekneusde enkel kan lang pijnlijk zijn, zeker als je twee weken niet zo veel rust hebt kunnen houden.

Voet toch maar ingebonden, dat gaf een beetje steun. Mensen om ons heen zeiden wel dat we langs de dokter moesten, maar wat kan een dokter nou aan een verstuikte enkel doen? Niets toch. Bovendien, en dat vind ik dus heel erg!!! was ik bang voor het eigen risico. Stel je voor dat we een foto moesten laten maken, terwijl het toch niet gebroken is. Dat kost je meteen je hele eigen risico. ...
Maar het begon toch wel lang te duren en lang erg pijn te doen.

Afgelopen vrijdag gingen we voor de zekerheid toch maar even langs de huisarts. Zij was er niet helemaal gerust op en stuurde ons voor een foto (inderdaad) naar het ziekenhuis. We konden daar zonder afspraak binnenlopen op vrijdagmiddag, dat viel mee.
Foto gemaakt, even wachten op uitslag. GEBROKEN ENKEL, gips, rolstoel, niet meer op lopen. Wanneer we vier weken geleden waren gekomen dan hadden ze meteen geopereerd maar dat heeft nu geen zin meer.
Schok: Zal het wel goed genezen? Volgens de assistent arts zag de breuk er redelijk uit en het lijkt goed te genezen. Ik denk aan de locale genezer en ben hem dankbaar, waarschijnlijk heeft hij de enkel goed gezet...

We waren met de bus gekomen, hoe moesten we nou thuiskomen? We waren behoorlijk in shock. Ik misschien nog meer dan mijn lief, ik hoorde amper wat iedereen op de verschillende afdelingen tegen me/ ons zei. Spuiten halen, iedere dag in zijn buik een injectie zetten. Krukken huren. Half uur gips laten drogen. Nieuwe afspraak maken voor over twee weken in ander filiaal van het ziekenhuis, vertellen ze me net op het nippertje. Tot ziens.

Op de foto hiernaast een voorzichtige poging om op krukken met niet loop gips toch even naar het toilet te gaan in het ziekenhuis. Wat een klus.
Gelukkig kwam mijn lieve broer ons ophalen en via de apotheek net voor sluitingstijd, thuis afzetten. Zo waren we aan het eind van de dag weer terug. We gingen alleen maar even voor de zekerheid langs de dokter, dachten we.

Ik snap nu waarom hij zo veel sliep, en zo veel pijnstillers nam.
Ik ben kwaad op mezelf omdat ik hem zo lang liet doorlopen, en ik ben kwaad op de regering met hun belachelijk ziektekosten en eigen bijdrage, waardoor we doktersbezoek te lang uitstellen.

Sorry, mijn lief. Deze Break a Leg is niet leuk en was niet de bedoeling. Hopelijk word je gauw beter.






Geen opmerkingen:

Een reactie posten